Çocuklarda Öfke Nöbeti

Çocukların öfke nöbetleri anne babaların bazen en çaresiz kaldıkları durumlardan biridir. Bebek, doğumundan sonra ihtiyaçlarının ağlama ile giderildiğini ve ailesini harekete geçirebildiğini öğrenir. Çocuk ihtiyaçları giderilmediğinde başvuracağı davranışın ağlamak olduğunun farkına varmaktadır. Bir yaşından itibaren çocuklar öfkelenme ve bunu gösterme davranışına başlamaktadır. Çocuklarda öfke nöbetleri genellikle 1.5 -2.5 yaş arasında sıklıkla görülür. İstediği yapılmayan çocuk, bağırma, ısırma, eşyaları atma, vurma ve kendini yere atma yöntemlerine başvurabilir. Bu davranışları ailesine karşı da kullanmaya başlamaktadır. Çünkü hiçbir çocuk ona verilen “hayır” cevabını sevmez. Çoğu zaman öfkesini daha da artırabilmektedir. Böyle bir durumda ise aynı ölçüde çocuğa tepki göstermek yapılan en büyük yanlıştır.

Öfke nöbeti sırasında çocuklar ağlar, bağırır, kendini yere atar hatta zaman zaman başını yere yada duvara vurur, nefesini tutar. Her çocuğun mizaç yapısı değişkenlik göstereceği gibi öfke nöbeti yaşama şekilleri ve sıklıkları da değişkenlik göstermektedir.

Çocuğun öfke nöbeti sırasında yapılması gereken en önemli şey tepki ve davranışlarda net olmaktır. Örneğin yemek saati gelmiş ise ‘’yemek yemek ister misin?’ gibi açık uçlu bir soru sormak yerine "şimdi yemek yeme saati’ demek krizleri önlemekte daha faydalı olacaktır. Bunun yanı sıra çocuğa aynı ölçüde tepki vermek sakinleştirmek yerine daha fazla tepki vermesine neden olacaktır. Krizi önlemek için doğru cümleler yerinde kelimeler kullanmalıyız.

Çocuğun öfke nöbeti ile ilgili sorunları çözülmez ise ilerleyen yaşlarda dikkat eksikliği, hiperaktivite, kaygı, depresyon gibi psikiyatrik durumların eşlik ettiği öfke kontrol sorunları yaşanabilmektedir. Böyle durumlarda ailelerin danışmanlık hizmeti alması hem çocuk hem aile hem de aralarındaki ilişki bakımından faydalı olabilir.