Geçilmesi Gereken Yol: Yas

Her canlının ölümü tadacağını biliyor ve inanıyoruz. Fakat ölüme hazır olmak mümkün değil. Belki de en çok yakınlarımızın kaybı bizi korkutuyor. Özellikle aniden olan kayıplar yaşamımızı ve duygularımızı alt üst edebiliyor.

Tanrı Misafiri, Sevgili Hakan

Bir gün geçmişte çalıştığım merkezin kapısı aniden çaldı. Kapıyı açtığımda ne olduğunu anlayamadan Hakan çıktı karşıma. Abisinin bıçaklandığını, yoğun bakımda olduğunu ve durumunun ağır olduğunu söyledi. Ben çok acı çekiyorum bir şey söyleyin dedi. Söylediklerini içimden hissettim. Dilimden ise sadece ‘çok üzgünüm’ kelimeleri döküldü. Önce içeri buyur ettim Hakan’ı. Bir sihirli değneğim yoktu. Hiçbir alet ya da sözcük bu acıyı bitiremezdi. Abisinin vefat haberini alıncaya kadar yalnızca yanında olduk Hakan’ın. Onun acısını duyduk. Beraber acıdı içimiz. Vefat haberinden sonra Hakan evine gitmek istemedi. Ama olması gerek her şeye rağmen ailesi ile kalmasıydı. Son olarak ailesine götürdük onu. Abisinin 2 aylık bebeğini kucağına aldığında kuvvet buldu biraz daha. Bu acının ne tarifi ne ilacı vardı.

Yas Tutmak

Yas, tam olarak kayıp sonrası bu duygusal süreci ifade ediyor. Acının olduğu bir dönem yas. Acının en derinlerine kadar yaşandığı zaman dilimi. Ve aslında acının yaşanması ile iyileştiren bir dönem. Bu nedenle aslında yas iyileşme için geçilmesi gereken bir yoldur.

Hakan’ın o gün bizim yanımıza gelmesi yas süreci için çok gerekliydi. Çünkü ailesinin yanında güçlü durabilmek için bir damla yaş dökemeyen Hakan bizim yanımızda hüngür hüngür ağlayabildi. Yas süreci bu ağlamadır. Eğer ağlamasaydı o acı duygusunu ifade edememiş olacaktı. Bizi yas sürecinin bir vesilesi kıldı.

Yas tutmak ne zaman anormal olur?

Çekilen ağır yas 1 yılı aşkın süredir hala devam ediyorsa uzamış bir yas durumu söz konusu olabilir. Bu durumda kişi hayatına devam edemiyorsa profesyonel yardım almak gerekecektir.

Yas tam anlamıyla bitmez.

İnsan bir sevdiğini kaybettiğinde içinde 100 mum yanar. Cayır cayır yakar içini. Zamanla, şifa olan zamanda her mum tek tek söner. Her sönüş yavaş ve serinleticidir. Fakat en son bir mum kalır. O mum asla sönmez bir daha. Yaşam boyunca yanar ve özlemle hatırlatır kaybı. Yaşama devam etmek artık ancak o son kalan mumun isinde mümkündür.