GÜÇLÜYÜ GÜÇLENDİRMEK

Kimseden yardım almadan yemek yemeyi başaran çocuk, bu davranışıyla ailesine mutluluk

yaşatmanın yanında başarı duygusunun keyfini de sürmeye başlar. Bu taze özgüvenin varoluşu ne

yazık ki bazen tehlikeye girer, çünkü ailesi çocuğun yemek yerken sol elini kullandığını fark etmiştir ve

bu durumun “çocuğum büyük ihtimalle solak olacak” boyutunda bir farkındalık olarak kalmasına izin

vermez. Bundan sonraki süreç ailenin çocuğa sağ elini kullanması için baskı yapması şeklinde devam

edecektir. Çocuk, sol elini kullanarak gayet güzel bir şekilde karnını doyururken; sağ elini kullanmaya

çalışmasıyla yemeğin etrafa dökülmesi, karnının doymaması, başarısızlık duygusu ve bıkkınlık gibi

sonuçlar ortaya çıkmaktadır. Ailesinden duyduğu azar da cabası.

Hayatta enerjimizi ve zamanımızı hep zayıf yönlerimizi güçlendirmek için harcadık, büyük oranda

harcamaya da devam ediyoruz. Zayıf derslerimiz için özel dersler alırken iyi olduğumuz ders ile ilgili

kendimize yatırım yapmak aklımıza gelmedi. Bizim aklmıza gelse bile ailemize bunu anlatamadık. Öyle

ya; matematiği zayıf olan bir öğrencinin ya da fen bilgisi dersinde sınıfın gözdesi olmayan bir çocuğun

neyineydi sporla uğraşmak, müzik aleti çalmak ya da şiir yazmak! “Sen önce sınıfın en iyisi ol bakalım,

sonra vaktin kalırsa oynarsın topunu, çalarsın sazını.”

Okul hayatı geçti gitti ama düzen değişmedi. İş hayatındaki durum da çok tanıdıktı bize. İyi yaptığımız

işler fark edilsin diye çok bekledik, istedik ki zaten sıkıcı olan iş hayatında az da olsa mutlu olalım.

Derdimiz müdürün gözüne falan da girmek değildi hani, zaten çok da sivrilmemek lazımdı,

sevilmezdik sonra iş arkadaşlarımız tarafından. Çocukken duyamadığımız ‘aferin!’i arıyordu hala

içimizdeki çocuk belki de. Olmadı yine. İş performansımız değerlendirildiğinde düşük puan aldığımız

yetkinlikler yüzümüze vurulurken gerçekten iyi olduğumuz yetkinlikler için yeteri takdiri göremedik.

Özetle, zayıf yönlerimizi çok iyi seviyeye getirmek için çalışırken güçlü yönlerimizi kaçırdık hep.

Bu yazdıklarımızdan sonra “Peki, zayıf yönlerimizi geliştirmeyecek miyiz?” sorusu aklınızdan geçmiş

olabilir. Zayıf yönlerimizi elbette geliştireceğiz fakat tüm enerjimizi harcayarak değil. Zayıf

yönlerimizin ilk etapta bizi idare edecek seviyeye gelmesi yeterlidir. Matematikte sınıfın en iyisi, fen

bilgisinde okulun dahi çocuğu, iş yerinde süper beyaz yakalı olmayı hedeflemeden yapmalı bunu.

Güçlü yönlerimizden elde edeceğimiz özgüven ve başarı duygusu ile zayıf olduğumuz konularda

zamanla daha iyi olduğumuzu görmemiz zaten mümkün olacak. Yıllardır kaçırdığımız konu belki de

bu. Herhangi bir konu ile ilgili ‘yapabiliyorum, başarabilirim’ düşüncesi içinde olduğumuzda bunu

gündemimizde olan diğer alanlara da transfer etmemiz kolay olacaktır. “ Bak bunu yapabildin, o halde

biraz çaba gösterirsen bunu da yapabilirsin” diyerek yüreklendirmek gerekir çocukları, kendimizi.

Herkesin her konuda eşit derecede başarılı olması, her işi herkesin aynı şekilde yapıyor olması

hepimizi sıradanlaştıran bir durum halini almaz mı zaten. Bizi diğer insanlardan farklı kılan

özelliklerimizin ve yetkinliklerimizin keşfine çıkmalıyız. “Benim diğerlerine göre daha iyi olduğum

konular neler” diye sormalıyız kendimize. Sadece zayıf yönlere odaklanmak bizi ortalama bir birey

yaparken başarılı olmanın anahtarı güçlü yönlerimizi daha da güçlendirmekten geçmektedir. Sol ayağı

ile yaptığı başarılı vuruşlarla ünlü olan futbolcular zamanlarını sağ ayağını güçlendirmek için

harcasaydı büyük ihtimalle şu an isimlerini bile bilmeyecektik.

Belirli bir alanda başarılarıyla ün yapmış isimlerin hayatına baktığımızda çok sayıda buna benzer

örnekle karşılaşsak da kendi hayatımızda bu durumu kabullenmek çok karşılaşılan bir durum değil.

İnsanın her alanda başarılı olamayacağı gerçeğini kabul etmek başarıyı ve mutluluğu getirecektir diye

düşünüyorum. Her konuyla ilgilenmeyi sevmek zorunda olmadığımız gibi her konuda başarılı olmak

zorunda da değiliz. Yapmamız gereken, bizim hayatta kalmamızda bilmemizin faydalı olduğu konuları

belirli bir düzeye getirirken güçlü olduğumuz ve yapmaktan keyif aldığımız alanlarda kendimizi daha

da geliştirmek. Denemeye değmez mi?

Uzm. Psk. Şahika Akkuş Sert