Prof. Dr. Nil Molinas Mandel

Akciğer kanseri ile savaşan amcamın yüzünü güldürüp, umutlarını yeşerten tek doktordu tedavi sürecinde. hiç konuşmayıp, bizlerle diyaloğa girmeyen amcam muayeneden sonra şakalar yapmaya, bizlere takılmaya başlamıştı. Tedavi için yurt dışını tercih etmek zorunda kaldık ama Nil Hanım'ın pozitif yaklaşımı unutulmazdı. Amcamı kaybettik...Nurlar içinde yatsın...Ama Nil Hanım çaresiz arayışlarımız içerisinde aklımda kalan en pozitif şeydi...

doktorlarım tunç bey ve çağatay bey ameliyatlardan sonra beni nil hanıma bıraktılar.tanışır tanişmaz o kadar sevdimki nil hocayı dünya şekeri dünya tatlısı bir insan bu kadar yoğun olup bu kadar neşeli bir insan olamaz her daim o güzel gözlerinin içi gülüyor ve harika bir ekibi var nil hocanın hepsi çok disiplinli en ince detayları bile kaçırmıyan olağanüstü insanlar.şu anda tedavim bitti sadece kontrollere gidiyorum yarın hastalığım yine inşallah olmaz ama nüksederse hiç korkmuyorum çünki nil hanım ve ekibi ordalar ....sonsuz teşekkürler hocam herşey için.....size ekibinize ve hastalarınıza uzun sağlıklı mutlu yıllar diliyorum...

işinin uzmanı, Mükemmel bir doktor, pırlanta gibi bir insan. Allah senden razı olsun hocam. Sayende en doğru doktorarla ve en doğru yöntemlerle Kanserimden kurtuldum, çok şükür.

Sevgili Prof.Dr.Nil Madlen Molinas ve Prof.Dr.Murat Hız'la tanışmam bugün benim hayatta olmamın tek nedenidir. 1994 yılında sol bacak diz eklemimin yan tarafında şişlik, şiddetli bir ağrı ve yürüme kısıtlığı oluştu. Önce İstanbul devlet hastanesine başvurdum. Fakat hastalığımı teşhis edemediler. Gerekli tetkikleri yapmadan evime yolluyorlardı. İlk gittiğimde incinme sonra ki gidişimde psikolojik daha sonraki gidişimde romatizma dendi ısrarla... Fakat acılarıma dayanamayan annemin ısrarı ve tartışması sonucunda sonunda film yazdı ssk. doktoru... Röntgen filmi çekildikten sonra doktorlar şaşırdı. Acil olarak tomografi (bt) yazdılar. Film içinde okmeydanı iki ay gün verdi. Hatırladığım film çekilirken bile hiç yürüyemediğim babamın kucağında gittiğim... sonuçlar çıktığı gün beni yatak olmadığı için hemen acil servise almışlardı. Birkaç gün daha geç teşhis edilseydi hastaneye yattığım gün belki son günlerim olacaktı. Çünkü hiç yürüyemiyor, yemek yiyemiyor, yediklerimi çıkarıyor, bir hayli kilo vermiş ve bitkindim. Daha sonra ssk.da bir süre tedavi gördüm. Önce bir hafta antibiyotik tedavisi akabinde biopsi ameliyatına alındım. Biopsi sonucu pataloji'den geldiğinde doktorlar aileme her şeye hazırlıklı olun sizi zor günler bekliyor demişti. Evet her şey gençliğimin en güzel yıllarını geçireceğim hastaneyle tanışmam, hayatımın tüm seyrini değiştirecek hastalığım... her şeyi farkındaydım ama kendimi hayatın mecburi akışında doktorlara teslim etmiş acılara direnmeye çalışıyordum. Biopsi sonrasında bir süre okmeydanı ssk'da kemoterapi gördüm. Fakat doktorlar aileme en kötüsüne hazırlıklı olun bacağı alabiliriz, sonrasında da hastanın hayatı konusunda size güvence veremeyiz hastalık tüm vücudu da sarabilir demişlerdi. Fakat hiçbir doktor neden bu kadar geç kalındı dememişti. Çünkü yaklaşık 9 ay hastalığımı teşhis etmemiş etmek için gereken hiçbir şeyi yapmamıştı ssk. doktorları ve milimetrik bir kitle tüm diz eklemimi ve dokularını sarmıştı. Babam ve annem hastanenin dış kapısında üzgün ve düşünceli olarak beklerken o esnada bir hasta bakıcı soruyor çocuğunuzun neyi var diye... Babam anlatınca oda Cerrahpaşa Ünv. hastanesinde Murat Hız ve Nil Madlen isimli doktorların ortak çalışarak bu tür hastalıkları iyileştirdiğini bu konuda başarılarıyla ün yaptıklarını anlatıyor. Babam tavsiye sonucu bir umut diyererek Murat Hız'dan randevu alarak ona gidiyor. Filmlerime bakan Murat bey çok geç kalınmış ama ben bu hastayı kurtarırım. Hasta kızımızı bana getirin diyor. Babam beni okmeydanı ssk.dan çıkararak c.paşaya götürdü. Önce Ortopedi uzmanı o zaman doç. olan Prof. Murat Hızla tanıştım oradan da Onkoloji servisine gönderilerek Prof. Nil Madlenle... Bir anda dünyam değişmişti umutlarım artmıştı. Çünkü ilgisiz bırakıldığım bir hastene odasından bir anda başka bir ortama girmiştim. Babacan ve sevgi dolu Murat bey ve Şevkat ve ilgi dolu Nil hanımın ellerine teslim edilmiştim. Daha sonra çok uzun zorlu ve yorucu tedavi sürecimi anlatmıycam. Çünkü daha fazla uzatarak kimseyi sıkmak istemiyorum. Netice şu ki Nil hanımın gözetimi altında Onkoloji bölümünde hastalığım için en zorlu, en ağır ilaçların oluşumundan oluşmuş kemoterapiler ve tedavilerle Murat hız ise 12 saat süren ameliyatımla ve hastalığımın tüm seyri boyunca yanımda olup her olağan dışı durumumda gerekli tedavileri zamanında ve en iyi şekilde uygulayarak beni yaşatmak bir yana bacağımı bile kurtardılar. Bugün hayattaysam bunu Nil Madlen Madlen ve Murat Hız'a borçluyum. Sizle sayesinde 20 yıldır hayatta ve ayaklarım üzerindeyim. Annem ve babamdan sonra bana ikinci bir kez yaşama hakkı sunan, yeniden hayata döndüren bu gerçek bilim insanlarına sevgili Nil Madlen Molinas ve Murat Hız'a sonsuz şükranlarımı sunuyorum.

Değerli Nil hocamın bize babasının hatırası..benim dedelerimin aile Dr ymuş babası Hayım amca ve Çanakkalede herkesi kapı kapı gezip garibanlardan hiç para almadan iyileştirirmiş.Nil hocam'ın adını ben babam mide kanseri teşhisi konmuştu burada ambulansla Çanakkaleden getiridğimizde babam ölüydüü hocamın cep tel ulaşmıştık bizi bizii kendii ailesii gibi karşıladı..tel acile getirdiğimizde babamı Nil HOCAM gereki tedaviyii acildekii drlara ve yattığında hocalara söyledii gereken yapıldıı babam 10 gün sonra ayakta Çanakkaley geldii aradan 20 yıl geçtii babam çok sağlıklı NİL hocam babsının yetiştirdiği bir evlat herkes babasına ve annesine ve kendisine çok dualar ediyor..senii çok seviyoruz NİL hocamm

Ben doktorunuzu tanımıyorum malesef. Çok çok isterdim tanışabilmeyi. Ben de 2012 Şubat'dan bu yana meme kanseri tedavisi görüyorum. Tedavimin üç kürünü tamamladım. Kendimi doktorumla olan ilişkimde çok yanlız hissediyorum. Her O'nu görüşümde mutsuz oluyorum. Ben kendimden vazgeçemiyorum ama O bana her seferinde sanki "vazgeç" diyor gibi geliyor bana... "Herhalde tüm onkologlar böyledir" dediğim bir zamanda durumun hiç de öyle olmadığını, muhtelif kaynakları okuyarak anladım. İyi bir hekim olmak yetmiyor malesef ki, ben doktorumun hekimliğini (teknik olarak)değerlendirebilecek durumda biri değilim. İyi bir insan olmak şart, bunu çok iyi biliyorum. Bu hastalık malesef hasta-doktor ilişkisini uzun yıllara taşıyor. Özellikle bu mesleği hele bu bölümü seçen hekimler çok özel olmak durumunda. Siz ve sizinle bir şekilde tanışmış olan insanların çok şanslı olduklarına inanıyorum. Keşke, ah keşke benim de doktorum olabilseydiniz. Ben Ankara'da yaşadığım için tedavimi İstanbul'da alma imkanım yok malesef. Varlığınızdan haberdar olmak bana çok iyi geldi, emin olun. Varmış işte, gayet iyi onkologlar varmış... Hastalarınıza ve size uzun ve sağlıklı bir ömür diliyorum. Sevgiler...

sayın nil hanım 80 li yıllardan nermin eryoldaş dr ferudun bey sayesinde tanşmıştık kemal alemdaroğlunun asistanıydı.ben sizi çok seven bir hastanızdım bugün eski günlerimi düşününce aklıma siz geldiniz internetten araştırayım dedim ve sizi buldum çok sevindim çünkü siz bana ailemdende yakındınız kolunuzu boynuma dolayıp beni dinleyen sevecen bir kişiydiniz sizi çok seven eski bir hastanız bütün güzellikler mutlu günler sizin olsun gülen yüzün hiç solmasın selamlar.

Sol ayagım da şiddetli agrılarvardı yıl 1998 hastalıgımı ögrendim c.paşa.tıp.fak.ortapedi servisine müraç ettim Prof dr murat hız tarafın dan opera edildim sonra Prof dr nil molinas mandel e emanet edildim hocamın bana tedavi sürecinin nekadar zor ve uzun yol oldugunu bu uzun yola beni piskolojik olarak hazırlaması kemoterapi sürecin de nelerle karşılaşacagımızı( olumlu olumsuz olarak ) anlatması benim bu hastalıkla nasıl mucadele etmemi ögretti ve tedaviye başladım hocamın bukonudaki uzmanlıgına inandım ve dogru ellerde oldugumu anladım. kendimi önce allaha sonra hocama emanet ettim. ve sonuç harika oldu şuan 12yıl oldu ve çok iyiyim sayın hocama bana verdigi emekler için sonsuz teşekkürler...saygılarımla..AHMET AYIK