BİR HOŞ SEDA BIRAKMALI ARKAMIZDA!!!

70 yaşında bir kadının anıları:

14 yaşında evlenip, evinde büyüdüğüm kayınvalidemden üvey evlat muamelesi gördüm hep. Mememdeki iltihap, cerahat dolup, olduğum yerden kıpırdamayıp, bir lokma ekmeğe uzanamadığım zaman “b.k ye” deyip gitti gümbür gümbür ahşap zemini oynatarak. Aşağı inip eşime “verdim yedi” dedi. Bağda çalışırken,  bir kütüğün arkasında çocuğumu emzirirken beni görememiş olmalı ki; eşimi şiddetle tembihliyordu “at bu karıyı sana çifte davulla yeni gelin alacağım”. İlk çocuğum hastalanıp “doktora götürelim” sözüme “ben 6 tanesini doktorla mı  büyüttüm” dedi. Hastalığı ilerleyen çocuğuma artık ne doktor ne ilaç çare olmadı ve son nefesini verdi. Akşamına söylediği söz “yel esiyor harman savuralım”

Her ağlayanla ağlayan gözü yaşlı bendeniz,10-15 sene önce kayınvalide öldüğünde gözümden bir damla yaş gelmedi. Cenaze ve defin işlemleri esnasından gözümün önünden film şeridi gibi yaptıkları geçmekle bitmedi. Aradım aradım bir hayırlı anısını bulamadım. Üzülmedim, sevinmedim de…

Bir gelinini bu kadar mutsuz edebilen kayınvalide, kendi de  pek mutlu olmamıştır hayatta! mutlaka…