Kendimi Bir Arkadaşımı Destekler Gibi Destekleyemiyorum

“Kendini bir arkadaşını destekler gibi destekle.” önerisi çoğu zaman etkili bir öneridir. Kendimize dışarıdan bakmamızı, gerilerde kalmış şefkati uyandırmamızı sağlar. Önerinin de temelinde bu yatar; kendimize karşı acımasızlığımızı fark edebilmek.

Ancak bazen acımasızlığın dozu o kadar fazladır ki bir başkasına böyle çıkışlarda bulunsak toplumsal bir tepki veya yasal bir süreçle karşı karşıya kalacağımızı fark ederiz. Tüm bu sonuçlardan yola çıkarsak bunun, kabul edilemez ve pek de uygun olmayan bir tavır olduğu gerçeği yüzümüze çarpar. O zaman, çoğu insanın ağzından hafif bir tebessümle “Arkadaşıma bunları söylemezdim.” sözleri dökülüyor.

Ne var ki her zaman o kadar kolay olmayabilir. Bazen bu şefkati kendimize sunmakta çok zorlanabiliriz. Instagram’da bu konudaki kritik anahtarın öfkenin arkasında aranması gerektiğini söylediğim bir hikaye paylaşmış ve sizin fikirlerinizi de sormuştum. Orada bir meslektaşım öfkenin sebeplerinden birinin “Geçmişten gelen ve içselleştirdiğimiz suçlayıcı cümleler.” yanıtını vermişti.
Keşke bu suçlayıcı cümleleri diğerlerinde ayırt etmek daha kolay olsaydı. Bunu içselleştirmiş kişiler için acı verici bu cümleleri disiplinli ve sağlıklı olanlardan ayırt etmek oldukça güçtür. Bu tarz durumlarda suçlayıcı sese hak veren bir yerde olduğumuz için bu sesi genelde suçlayıcı değil haklı olarak tanımlarız. “Ama iyiliği için söylüyor.” Peki o zaman iyi olan bir şey neden bu kadar duygusal acı veriyor. Bu cümleler, sıkıntıya tahammül etmek ya da hazzı ertelemek gibi zorlu görevlerde hissettiklerinizle benzer duygulara mı sebep oluyor? Yoksa duygusal olarak size acı veriyor, sizi açıkça yaralıyor ve üzüyor mu?

Kendinize kızdığınız gibi bir karakter bir başka karaktere izlediğiniz dizide bu şekilde konuşsaydı hala haklı mı suçlayıcı mı olurdu? Burada hangi etiketi verdiğim üzerine biraz düşünmek iyi olabilir. Bunu düşünürken iyiliğini istediğimiz birçok insan olduğunu ve hiçbiriyle böyle konuşmadığımızı, çünkü hiçbir insanın var oluşu gereği böylesine ağır suçlamaları hak etmediği, dahası çözüme gitmek için iyi bir yol olmadığı gerçeğini hatırlamakta fayda var. Şefkatle.