Otizmle İlgili Mitler ve Gerçekler

• Otizmli çocuklar sevmeyi beceremezler.

Otizmle ilgili en çok karşılaşılan mitlerden biri onların sevme ve ilişki kurma kapasiteleri ile
ilgilidir. Bu düşünce otizmli çocukların hiçbir zaman diğer çocuklara kıyasla derin ve zengin
bir biçimde ilişki kuramayacaklarını ifade eder. Gerçek ise bu şekilde değildir. Otizmli
çocuklar annesiyle, babasıyla veya ona bakım veren diğer yetişkinlerle sevgi bağı
kurabilmektedir. Bir diğer yandan yetişkinlerde diğer çocuklara kıyasla otizmli çocuklarla
ilişkiye girmekten çekinmekte ve çocukların korku anlarında onlara karşı teskin edici
olamamaktadır. Bu nedenle çocuklar ilişkiye girmekten uzak durmakta olabilirler. Tedavinin
amacı ise çift taraflı ilişki kurulabilmesini sağlamak ve bu ilişkiyi güçlendirmektir. Güçlenen
ilişki çocuğun bağımsız olmasını destekleyecektir.

• Otizmli çocuklar iletişim kuramaz ve konuşulanları anlamazlar.

Otizmle ilgili bir başka bir mit de otizmli çocukların sadece ezberlemiş oldukları kelimeler,
cümleler ve metinler eşliğinde iletişim kurabilecekleridir. Tekrar ettikleri kelimelerin
öğrenmenin bir sonucunda oluşmadığı ve bunun anlamsızca söylenildiği düşünülür. Ancak bu
durum öyle değildir. Çocuklar bir öğrenmenin sonucunda kelimeleri tekrar ederler. Ayrıca
tekrar ettikleri kelime, cümle veya metinler kendi dünyasını tek başına anlamlandırma
çabasından doğmaktadır. Ayrıca çocuklar konuşulanları anladıkları gibi kelimenin ötesindeki
anlamları da hissederler.

• Otizm belirtileri hiçbir zaman tam olarak geçmeyecek.

Otizm belirtileri, doğru tanı konulmasının ardından çocuğa uygun doğru tedavi ve doğru
yaklaşımlarla kısmen veya tamamen geçebilmektedir.

• Otizmli çocuklar üstün yeteneklere sahiptir.

Bazı otizmli çocuklarda üstün yetenekler görülebilmektedir. Ancak bu durum bütün otizmli
çocuklar için geçerli değildir. Otizm spektrum tanısı almış bireylerin yalnızca %10’unda
üstün yetenekler görülebilmektedir.

• Otizmli çocuklar duyguları okuyamazlar.

Otizmli çocukların akranlarının ve yetişkinlerin duygularını anlayamadıkları
düşünülmektedir. Önceden otizmli çocukların insan yüzünde bir duygu ifadesi gördüklerinde
bunu beyinlerinin farklı bir bölümlerinde işledikleri düşünülmekteydi. Yani otizmli
çocukların beyinlerinin farklı çalışıldığı düşünülmekteydi. Ancak yapılan bir araştırmada yüz
ifadelerini işleme konusunda, otizmli çocuklarla otizmli olmayan çocukların beyinlerinin aynı
bölümlerinde hareketlilik olduğu gözlemlenmiştir. Bu araştırmanın neticesinde aslında otizmli
çocukların diğer bireylerin yüzlerine bakmadıkları anlaşılmıştır. Otizmli çocukları
karşısındaki kişinin yüzüne bakma konusunda cesaretlendirildiğinde bu problem ortadan
kalkmaktadır. Tedavinin bir amacı da otizmli çocukları insan yüzlerine bakma konusunda
cesaretlendirmektir.