Sorumluluklarımızdan Kaçıyor Muyuz?

Başkalarına karşı sorumluluklarımız olduğu kadar kendimize karşı da sorumluluğumuz olduğunu göz ardı etmemeliyiz. Bizler ancak kendimize verebildiğimiz zaman diğer insanlara da gerçek anlamda verecek şeylerimiz olur. Örneğin; nasıl yaşanacağını bilmeyen anne baba istediği kadar çocuklarına öğütler versin, kurallar uygulasın çocuklarının ileri ki yaşamlarında o öğütler ya da kurallar çocuk için rehber niteliği taşımaz. Kişilerin kendilerine olan sorumluluklarını da yerine getirdiklerinde ancak o zaman kendilerine de değer vermiş olurlar.

İnsanlar yaşamları boyunca baş edemedikleri ve kendi istemleri dışında olumsuz diye nitelendirdikleri olaylar yaşayabilirler. Bu olaylar sonucunda kendilerini suçlayabilirler, kendilerine kızabilirler veya yalnızlık duygusuna kapılabilirler. Bu tarz durumlar karşısında kendi sorumluluklarında yine kaçabilirler. Hep bir üzüntü ya da yorgunluk hali içinde olanlar sorumluluklarını yerine getirmemek için bir yerde bu durumu kullanırlar. Sabah güne başlarken bile yorgundurlar ve günlük en basit işleri bile yapmak onlara çok zor gelir. Bir yerde tüm bu davranışlar kişilerin çevresindeki insanlara da bir mesaj niteliği taşır. Çevresindekilerin ondan sorumluluklarını yerine getirme beklentilerini düşürmüş olur. Bu belirtiler gündüz başlar ve genellikle de akşamları sona erer.

Zaman zaman elbette çalışma hayatının yoğun temposundan kaynaklı olarak kişiler yorgun olabilirler ve iş dışındaki sorumluluklarında kaçabilirler. Burada asıl kastedilen yoğun iş temposunun dışına çıkıldığında da bireyler hala gündemlerinde işlerini tutuyorlarsa o zaman kendi gündelik sorumluluklarında kaçıyorlar demektir.

İnsanların kendilerini yaşayabilme sorumluluğundan kaçmak için diğer insanlar ile ilişkilerini sınırlandırabilirler. Kimi zamanda diğer insanların problemleriyle gereğinde fazla haşir neşir olarak kendi sorumluluklarını göz ardı edebilirler.

Bazı zamanlarda sorumluluklarımızın bir başkası tarafından üstlenilmesini isteriz. Kimi zamanda başka birinin sorumluluğunu biz üstleniriz ama gerektiğinde insanlara hayır diyebilmeyi de bilmemiz gerekiyor. Bu durum bir yerde kendimize karşı olan bir sorumluluğumuzdur.

Sorumluluklarımızı ertelemek için harcadığımız enerji yaparken harcayacağımız enerjiden çok daha fazladır. Hepimizin zaman zaman tembellik yapmak ya da hiçbir şey yapmamak hakkıdır ama doğru yerde ve doğru zamanda bu hakkı kullanmamız gerekir. Yapamam ki diyerek gerçekleştirmekten kaçındığımız şeyler aslında yapmak istediğimiz şeylerdir. Yapmak istemediklerimiz zaten aklıma hiç gelmez.