Ya "kriz" lerse bizi büyüten?

Hep mutluluklar peşinde koşuyoruz. Hep bir şeyler iyi olsun istiyoruz. Ama krizlerin hayatımızdaki önemini bakın Talat Parman* nasıl özetliyor:
"Schaeffer krizi olumsuz bir unsur olarak almak yerine tersine, krizlerin yaşamsal sınavlardan geçilmesinde yapıcı bir işlevi olabileceğini vurgular. Krizler esnek bir ruhsal yapının oluşmasını sağlar. Esnek bir ruhsal yapı, yaşam sınavlarından kaçmayan onlarla göğüs göğse çatışabilen, dürtüsel şiddetin yalnızca yıkıcı değil besleyici olabileceğini de gören bir ruhsallıktır. Kriz ayrılık ve yas kapasitelerinin işlevsel hale gelmesi, ruhsallığın dürtüsel işgalden beslenmesi. İnsan olmak yazgısıyla karşılaşmak, yaşamsal ve ilişkisel deneyimler için bir şans oluşturabilir. Oysa ağır patolojilerin kriz yaşayamadıklarını biliyoruz. Bu yaklaşım krizi yaşamanın değil yaşamamanın patolojik olarak değerlendirilmesi gerektiğini vurgulamakta."
Talat Parman ne güzel özetlemiş krizlerin yaşamımızdaki önemini, ne güzel anlatmış krizlerin görmediğimiz bir şeyleri görmek,  fark etmediğimiz bir şeyleri  fark etmek için ne kadar büyük bir şans olduğunu…
Krizler büyütüyor bizi. …Krizler esnetiyor ruhumuzu…Krizler güç katıyor… Krizler… krizler yaşamdaki var oluşumuzu sorgulayıp değişimi getiriyor.
Bundandır… krizlerdendir… acının içinden geçmeden büyüyemez insan…o  sıkışıklığın içinde yüreği yanmadan bir adım öteye gidemez insan.