Yarası yarasına denk geleni sever insan

Ne güzel demiş Doç Dr. Cebrail Kısa Duygu Odaklı Çift Terapisi adlı kitabın önsözünde:
"İnsan yarası yarasına denk geleni seviyor. "
"En sevdiğim sözlerden birisi (bu söz), büyük bir bağlanma, kabul ve sevgi içeriyor. Yarası yarasına denk gelenlerin birbirinin yarasını sarmasını bildikleri için birlikte daha iyi yaşayabileceklerine inanırım."
Kısa’nın bu sözleri bana hocam Mehmet Zararsızoğlu’nun sözlerini hatırlattı: “Bilinçdışı bilinçdışını görür.” der Mehmet Zararsızoğlu.
Bilinçdışı bir şekilde çekiliriz bir sevgiliye… bilinçdışı bir bağ ile bağlanırız çoğu zaman… ondan bize neyin çekici geldiğini bile bilmeden… neye tutulduğumuzu bile hiç düşünmeden.
…ve Kısa’nın da belirttiği gibi belki de yaramız görür yarasını…  yüreğimiz görür yüreğindeki acıyı… ve ancak aynı acıyı yaşayan o yürek anlar diğer yüreğin ağırlığını… ancak o acıyı yaşayan anlar diğer yüreğin acısını.
Tabii eğer kendi yüreğindeki yaraya bakabilirse… kendi yüreğindeki acıyla yüzleşebilirse… eğer kendi yarasını sarmaya cesaret edebilirse. …ancak o zaman merhem olabilir sevgilinin yarasına insan… ancak o zaman … ancak o zaman dönüştürücü olabilir, o ilişkide…  ancak  o zaman yaşam verebilir ilk önce o sevgiye.
Ondandır işte… insan yarası yarasına denk geleni sever… insan farkında olmadan da olsa yarasına merhem olabilecek olanı sever.