Çocuğuna Nasıl Kıyarsın?

Günümüzde birçok ebeveyn çocuğunu çok sevdiğini ve ona kıyamadığını söylemektedir. Ebeveynlerin çocuklarını mutlu etmek adına her istek ve dileklerini “üzülmesin”, “kırılmasın”, “beni sevsin” diye düşünerek koşulsuz şartsız yerine getirmesi, çocuğa bir sorumluluk vermeyip onun sorumluluklarının üstlenmesi, çocuğun yerine karar vermesi kısa vadede mutluluk getirse de uzun vadede çocuğa zarar vermektedir.

Sınır bilmeyen, kural öğrenmemiş çocuklar gerçek hayatla karşılaştığı zaman sosyal ilişkilerinde başarısız ve dış dünyaya karşı savunmasız kalmaktadır. Çünkü, ev ortamında her isteği yapılan çocuk dışarda bunu etkileşime geçtiği kişilerden görememektedir. Etkileşime geçtiği kişiler kişinin isteğini koşullara bağlı olarak yerine getirdiği zaman sevilmediğini düşünmektedir. Çünkü; çocuk evde seven kişinin kendisi için sorumluluklarını yerine getireceğini, kendisine öfkelenmeyeceğini, kızmayacağını ve kendisine her şeyi bir beklentiye girmeden sunacağını düşünmektedir. Bu yanlış bir inanç olacaktır. Gerçek hayatta sistem böyle işlemez. Dışarıdaki kişiler çocuktan sorumluluklarını yerine getirmesini bekleyecektir hatta getirmediğinde tartışma boyutuna dahi gelebileceklerdir. Bunları yaşayacak olan çocuk bu duruma anlam veremeyecektir, ne diyeceğini bilemeyecektir ve pratiği olmadığı için çözüm bulamayacaktır. Yani dış dünyadaki dinamiklerden geri kalacaktır. Bir problem karşısında çocuğun iç sesinin “Ben kendi başıma sorunları çözebilen biriyim.” diyebilmesi için daha önce zorluklarla mücadele etmiş olması gerekmektedir. Çünkü, bu söz tecrübenin ürünüdür.

Bunlara ek olarak; çocuğun uyum sağlama, istediklerini elde edebilmek için yöntemler bulma, çözüm odaklı olma, ikili ilişkileri yönetebilme gibi becerileri ev ortamında deneyimleyebilmesi için ebeveynlerin çocuğa uygun ortamlar sağlaması gerekir. Bu sayede çocuk kendi kimliğini güçlü bir şekilde inşa etmeye başlamış olur. Çünkü, bu beceriler ilk ve temel olarak ev ortamında öğrenilebilir. Devamın da ise, çocuk dışarıdan gelen her uyarıcı ile baş ederek, koşullara uyum sağlayarak kimliğinin tuğlalarını koymaya devam eder. Bu inşa süreci ise çocuğa sorumluluk vererek, alan vererek, sınırlar çizerek ve hayır diyerek başlatılabilir.

Çocukları cam fanustan çıkararak onların hayata dair zorlukları, acıları, kavgaları, kayıpları, üzüntüleri yaşamasına izin vermek gereklidir. Bu yapılamazsa eğer ebeveynler kıyamadığı çocuğunun yaşam becerilerini elinden alarak ona kıymış olur. Yani bir çocuğa ne kadar kıyamazsan ona o kadar kıyarsın.

Psikoloji | Psikoloji İstanbul | Psikoloji Ankara | Psikoloji İzmir | Psikoloji Bursa | Psikoloji Adana