Duygu, Düşünce, Davranış

Direksiyonda Kim Var?
Bir araba düşünün. Arabanın direksiyonunda düşünceler, motorunda duygular, tekerleklerinde ise davranışlar var. Bu yolculukta varacağımız yeri belirleyen asıl şey, arabanın hangi yöne döndüğüdür; yani direksiyonu nereye çevirirsek araba o yöne gider. Bu yüzden direksiyondaki düşüncelerimiz yolda nerelere gideceğimizi, hangi yollara sapacağımızı belirler.

Motor olan duygular ise bizi o yolda ilerlememiz için gerekli enerjiyle doldurur. Motorun çalışması sayesinde araba ileriye doğru hareket eder ve hızlanır. Ancak eğer bu enerjiyi nasıl düzenleyeceğimizi bilmezsek, duygular bazen kontrolü zor bir güce dönüşebilir.

Arabanın motorunun ısındığını fark ettiğimizde, onu soğutmadan yola devam etmek riskli olabilir. Eğer durup motorun durumunu kontrol etmezsek, bu aşırı ısınma uzun yolculuğumuzu yarıda bırakabilir. Duygularımız da böyledir; onları göz ardı ettiğimizde, biz fark etmesek bile içten içe hızla ısınırlar ve yolculuğumuzun akışını etkileyebilirler. Bu yüzden, duygularımızda olan değişiklikleri gözlemlemek, gerektiğinde durup “motoru rahatlatmak” yolda güvenle ilerlememizi sağlar.

Vites değiştirmek de burada önemlidir. Yolun durumuna göre hızımızı ayarlarken vites değiştiririz; bu da duygularımız ve düşüncelerimiz arasındaki ilişkiye bakmayı gerektirir. Eğer vitesi motorun hızına uygun şekilde ayarlamazsak, ya arabamız zorlanır ya da ritmimiz bozulur. Aynı ritimde ilerleyebilmek için, duygularımız ile düşüncelerimiz arasındaki bağlantının sağlam olması gerekir. Bu uyumu sağladığımızda yolculuğumuz da daha akıcı ve dengeli olur.

Arabanın yola temas eden tek bölümü tekerleklerdir. Bu yüzden davranışlar, bizi yol üzerinde taşıyan unsurlardır. Ancak tekerlekler tek başına arabanın yönünü belirleyemez; onlar sadece direksiyon nereye dönüyorsa oraya doğru ilerler. Yani davranışlarımız, düşüncelerimizin izinden gider.

Bu yolculukta, gideceğimiz yönü belirlemek istiyorsak ilk bakmamız gereken yer direksiyondur, yani düşüncelerimizdir. Düşüncelerimizi nasıl şekillendirirsek yolculuğumuz da o şekilde şekillenir. Sonuç olarak, düşüncelerimizin yön verdiği bu yolculukta hem motoru hissederek hem de tekerlekleri bizim için anlamlı yönde kullanarak istediğimiz yere ulaşabiliriz.

Bu metafor, düşünce, duygu ve davranışların birbirine nasıl bağlı olduğunu ve yaşamımızı nasıl yönlendirdiğini açıklar. Direksiyon (düşünceler) yaşam yönümüzü belirlerken, motor (duygular) pusulamızdır. Tekerlekler (davranışlar) ise düşünce ve duygularımızın sonucunda ortaya çıkar.

Duygu, düşünce ve davranışlarımızı uyum içinde koordine etmek, yolculuğun dengeli ve güvenli ilerlemesi için kritik önemdedir. Bu denge sağlandığında, duygu ve düşüncelerimizin bizi doğru yönlendirmesini sağlayarak sağlıklı davranışlar sergileyebiliriz.

Bu hayat yolculuğunda kendimizle ilişkimiz ne kadar güçlü olursa; duygularımızdan, düşüncelerimizden ve davranışlarımızın arkasındaki motivasyonlardan da o kadar haberdar olabiliriz. Bunun için bazen durmak, yavaşlamak ve ne hissettiğimize bakmak gerekir. Zihnimizin hangi hikâyesinin şu anki yolculuğumuza yön verdiğini fark etmek, direksiyonda kimin oturduğunu görmek demektir.

Bazen direksiyonda kaygı olur, bazen öfke, bazen de geçmişten kalan bir korku… Farkında olmadan onlara bırakırız direksiyonu. Ama fark etmek, elimize direksiyonu yeniden almak için ilk adımdır. Kolları sıvayıp kendi yolumuzu bilinçle sürmeye başladığımızda, hayat daha bizim gibi, daha bize ait bir ritimde akmaya başlar.

Psikoloji | Psikoloji İstanbul | Psikoloji Ankara | Psikoloji İzmir | Psikoloji Bursa | Psikoloji Adana