Uzm. Kl. Psk. Mehmet Ali Tekeş

Mehmet Ali bey ile görüşmeye başladığımda hayatımda ilk kez yaşamaya başardığım ataklarla mücadele ediyordum. Dinlemeyi çok iyi bilen, sorduğu yerinde sorularla kişiyi harika yönlendiren ve ne yapmanız gerektiğini söylemeden kendi kendinize keşfetmenizi sağlayan bir yöntemi var. Bazen seanslarda yüksek sesle söylediğim şeylere şaşırıyorum. Ben bunu daha önce nasıl fark edemedim diyorum. Mehmet Ali bey kendimi keşfetmemi, sorgulamamı sağladı. Hayatımda çok fazla şeyin olumlu yönde değişimine kapı araladı.

Mehmet Ali Bey insancıl ve samimi, anlattıklarımı nezaket ve sükunetle dinliyor, farklı açılarla detaylı ve anlaşılır şekilde yorumluyor, bu sayede bakış açım gelişiyor ve sorunlara çözüm getirmekte çok yönlü bi yaklaşıma sahip oluyorum. Yaptığı değerli ve çözüme yönelik yorumları uygulamaya çalışırken, gün içinde olumlu etkiler görmek ve ilerlemek iyi hissettiriyor. Kendisiyle konuşmak size özel yazılan bi kitabı okumak gibi, bu sebeple herkesin kendine özgü bi deneyimi olacaktır.

Ailemi kaybettiğim bir dönemde tanıştık yas dönemim di ve içinden çıkamıyordum başaramıyordum ancak seanslar o kadar verimli geçiyorduki başa çıkmak için yönlendirmeleri beni yeniden doğmuş gibi yaptı güzel bir deneyimdi

depresyonda olduğuö bir dönemde yollarımız kesişti senaslar sonrası resmen kendimi
Buldum yönlemdirmeleri ile yeniden doğdum

Senelerdir baş etmeye çalıştığım sorunlarımı sonunda çözmek için bir profesyonelden destek almaya karar verdim bundan 6 ay önce, öyle şanslıyım ki Mehmet Ali hocamla birleşti yolum. Terapiyi, her görüşmemizde artan bir ivme ile sorunlarımdan kurtulacağım ve artık her şeyi halletmiş çok mutlu biri olacağım bir süreç olarak zannediyordum. Öyle değilmiş, bu uzun ve engebeli bir yol. Hocam, ışığıyla aydınlattı yolumu, beni yargılamadı, yönlendirmedi, soruları ve yorumlarıyla bana eşlik etti ve kendiyle tanışan, duygularını yaşayan, hayata karışan, deneyen, tecrübe eden birine dönüşüyorum onunla. Acılarımın hiçbirini unutmadım, korkularım hala var ama artık onlara sıkı sıkıya bağlı değilim. Bu hayatta vermiş olduğum en doğru kararlardan biri terapiye başlamak. Gözlerimdeki ışığın geri gelmesindeki emeği ve yol arkadaşlığı için bir kez daha teşekkür ederim.

Hocamın Nokta atışı soruları ve tespitleri ile Artık hayata daha keyifli ve kendim gibi bakıyorum.
Hocama çok teşekkür ederim.

Süregelen psikolojik sorunlarım hakkında, kendimi daha iyi tanımam hakkında, hislerimi değerlendirmek konusunda bana oldukça faydalı oldu.

Kendisi ile 8 ayı aşan bir süredir birlikte terapilerde ilerliyoruz, terapiler sırasında yaklaşımı, bana alan açması ve kendimi güvende hissettirmesi sorunlarım üzerine gitme noktasında çok iyi oldu.

Balık vermeyi değil balık tutmayı öğreten bir psikolog her şeyi insanın kendisinin çözmesini sağlıyor. 8 seansımız oldu ve her geçen hafta düzenli olarak daha iyi oluyorum

Engin Geçtan'ın "Rastgele Ben" isimli kitabında şöyle bir bölüm vardır;

"Beklenmedik bir anda evren önüne bir mecra çıkarıveriyor, orada akmaya başlıyorsun, nereye gidilecekse oraya. Gidilen yerin bir adı var, ama sonrası bilinmez. Eğer bu durum aylar önceden kendi irademle tasarlanmış olsaydı, gideceğim yerde beni nelerin beklediği hakkında fikir sahibi olsaydım, bu bir proje uygulaması olurdu. Ben ise sadece yola çıkmak üzere olduğumu biliyordum."

Bundan yaklaşık bir yıl önce, henüz gerçek sorunun hayatımın neresinde olduğunu çözemediğim bir dönemde, tamamen tesadüf bir şekilde karşılaştım hocamla. Geçtan'ın yazısında anlattığı şekilde, bir anda önümde bu yol beliriverdi.

Çeşitli kısır döngülerin içinde, yalnızca kendimi baltalamakla meşguldüm. Hep daha fazla, daha fazla..

Başta herhangi bir ilerleme hissetmedim. Terapi süreci ciddi anlamda sabır ve emek istiyor. Çok vazgeçtim. Defalarca kez yıkıldım. Hep başa dönüyor gibiydik. Ancak bazen, toparlanabilmek için tamamen yıkılmak gerekirmiş. O zamanlar bilmiyordum bunu.

Aralıklarla devam eden bir yılın sonunda bazı önemli yaşantılar sayesinde hayatım boyunca belki de ilk kez kendime dışarıdan bakabildim.
Ufak tefek değişimler, sandığımdan daha olumlu etkilere sebep olmuştu. Artık konfor alanımın dışına çıkabiliyor, kesinlikle yapamayacağımı düşündüğüm pek çok şeyi yapabiliyor ve -artık- bunlardan çoğu zaman rahatsızlık duymuyordum.

Bir başka insan olmadım.
Hafızamdan hiçbir şey eksilmedi.
Bütün sorunlarım çözülmedi.
Daha az kaygılı bir insana dönüşmedim.
Hala ben, benim.
Aradaki fark, artık memnun olmam.

Hayatın düz bir çizgide gitmediğini, kabullenmelerle dolu olduğunu, bazen başaklar gibi eğilmenin kuru bir dal gibi kırılmaktan daha az can acıttığını, sonucu ne olursa olsun "yaşamanın" daha önemli olduğunu öğrendim.

Diyorum ya, ben hala aynı kişiyim. Ama sanki aynı kişi değil gibiyim.:)
İyi ki de öyleyim.

Buradan bir kez daha teşekkür etmiş olayım.
İyi ki varsınız hocam.